De polyglotten

€27,50

Vorig jaar (2022) verscheen William Gerhardie’s debuutroman IJdelheid (Futility) al bij Van Maaskant Haun. Aanstaande november verschijnt de roman die algemeen wordt beschouwd als Gerhardie’s allerbeste: De Polyglotten (The Polyglots), geschreven in 1925. Het verhaal gaat over een excentrieke Belgische familie die in het Verre Oosten woont tijdens de onzekere jaren na de Eerste Wereldoorlog en de Russische Revolutie. Het verhaal wordt verteld door een droogkomisch jong Engels familielid: kapitein Georges Hamlet Alexander Diabologh, die tijdens een langdurige (internationale) militaire missie bij hen komt logeren. Het boek zit vol bizarre personages – depressievelingen, obsessievelingen, hypochonders en seksmaniakken. Gerhardie schildert een briljant absurde wereld waarin het komische en het tragische diep en onherroepelijk met elkaar verstrengeld zijn.

GERHARDIE, WILLIAM

William Gerhardie (1895-1977) was begin vorige eeuw een zeer bekende, Britse schrijver. Zijn debuut Futility verscheen in 1922, pal na de Eerste Wereldoorlog en de Russische Revolutie, en de jonge auteur, die zich liet inspireren door zijn eigen ervaringen in die periode, had met deze roman een instant succes te pakken. Hij werd bejubeld door collega’s zoals H.G. Wells, Edith Wharton en Graham Greene.
Evelyn Waugh zei zelfs tegen hem: ‘I have talent, but you have genius.’

Boeken van de Auteur

In 2022 verscheen William Gerhardie’s debuutroman IJdelheid (Futility) al bij Van Maaskant Haun. Nu is de roman verschenen die algemeen wordt beschouwd als Gerhardie’s allerbeste: De Polyglotten (The Polyglots), geschreven in 1925. Het verhaal gaat over een excentrieke Belgische familie die in het Verre Oosten woont tijdens de onzekere jaren na de Eerste Wereldoorlog en de Russische Revolutie. Aan het woord is een droogkomisch jong Engels familielid: kapitein Georges Hamlet Alexander Diabologh, die tijdens een langdurige (internationale) militaire missie bij hen komt logeren. Het boek zit vol bizarre personages – depressievelingen, obsessievelingen, hypochonders en seksmaniakken. Gerhardie schildert een briljant absurde wereld waarin het komische en het tragische diep en onherroepelijk met elkaar verstrengeld zijn.

Gerrit Komrij schreef in 1986 in een uitgebreid essay in Verzonken boeken over Gerhardie: ‘Weinig romans zijn zo levendig, worden zo bevolkt door figuren van vlees en bloed als The Polyglots. De gestalten gaan op je tafel zitten, en zelfs als je het boek hebt dichtgeslagen, blijven ze met elkaar en met zichzelf bakkeleien, in het bezit van al hun tics en eigenaardigheden […] De liefde, de schoonheid, de onschuld portretteren – dat wilde Gerhardie – dat doe je niet vanuit één standpunt: je kan ze alleen attaqueren door om beurten, of tegelijkertijd, lyrisch, cynisch, poëtisch, nuchter, dolkomisch, melig, melancholiek, bevlogen, aards en satirisch te zijn.’